Alweer een week op Curacao

Dag lieve mensen,

Daar zijn we weer! We zijn een week verder en leven nog steeds :D . Vorige week zijn we verder gegaan met het verbeteren van ons plan van aanpak. We hadden een goede dagindeling. ’s Ochtends werken aan school van 8 tot 1, daarna lunchen en daarna naar het strand!
Ondertussen hebben we al veel verschillende strandjes bezocht. Dicht bij ons huis ( 5 min met de auto) hebben we Caracasbaai, dit is een klein strandje, met eigenlijk geen strand, maar met veel stenen. Hier zijn we de eerste dag geweest.

De dag erna zijn we naar een nepstrand geweest(Mambo). Dit is een betonnen bodem , waar zand op is gestort. Opzich een prima strand, wel erg toeristisch en je moet betalen voor de entree en je bedje, waar je eigenlijk wel op moet liggen omdat het zand dus ongelofelijk hard is ivm het beton. Bij dit strand hebben we trouwens ook de eerste echte leguaan gezien. Hier waren we nogal onder de indruk van.

De dag erna zijn we naar het strand bij Zanzibar geweest. Ook een nepstrand, wel nog een stukje mooier dan Mambo. Hier hebben we best lang gelegen. We hadden dit keer een bedje genomen. Helaas moesten we na ongeveer een half uurtje al van bed verplaatsen omdat er een vogel op ging schijten. Beetje jammer. Dit strand was erg chill, maar ook hier was het allemaal erg dicht op elkaar en enorm toeristisch.

De dag erna gingen we weer naar Caracasbaai en hadden we voor de leuk even 2 snorkels meegenomen, die we leenden van Gerard( onze huisbaas). Martine ging als eerste het water in met haar snorkel en kwam al snel weer boven om te zeggen dat Rebekka ook echt moest komen, omdat het supergaaf was. We zijn toen gaan snorkelen en het was echt heeeeel mooi. We hebben zwart-geel gestreepte vissen gezien, hele lange dunne vissen(de zogenaamde trompetvissen), daarnaast felblauwe en hele gekke vissen die op dalmatiers leken, met zoeloelippen.

Donderdagavond zijn we met onze buurman Bob gaan sporten. We gingen bootcampen bij de waterfabriek; voor de mensen onder ons die Curaçao kennen. Wij dachten dat we dit wel even zouden doen, omdat we ook best wat sportten in Nederland. Helaas viel dit flink tegen. Wij vonden het erg warm. De instructrice zei dat het superlekker weer was om te sporten, omdat het zo koel was. Gelukkig waaide het wel erg hard. Bij deze bootcamp waren ook heel wat mensen die bij Encelia werken, de organisatie waar wij ons onderzoek voor doen. Het was leuk om zo even kennis met ze te maken. Aan het einde van ons bootcampuurtje konden we nog amper lopen en zijn we terug gestrompeld naar Bob z’n auto. Bob ging ons nog wat van Punda, een toeristische wijk laten zien. Erg leuk om het ook allemaal in het donker te zien.
Vrijdag konden we amper uit ons bed komen omdat we zoveel spierpijn hadden. Toch vonden we het bootcampen erg leuk en morgen gaan we weer!

Vrijdagavond kwam er een meisje uit onze klas bij ons eten (Rieneke!), met haar afstudeermaatje van de HAN. Dit was erg gezellig en we zijn met z’n vieren naar de Fullmoonparty bij Kokomobeach gegaan. Dit schijnt het grootste feest op de Cariben te zijn. Het was inderdaad erg groot, en superdruk. We hebben de hele avond gedanst en heel erg genoten van zo’n feestje op het strand .

Zaterdag hebben we een beetje uitgeslapen. Dat wil zeggen tot half 10 , want langer lukt hier eigenlijk niet. We hebben zaterdag helemaal niks gedaan. Lekker films gekeken en nog wat Papiaments geleerd van de peetzoon van onze huisbaas die hier vaak over de vloer komt. In eerste instantie wilde hij ons veel rare woorden leren, deze weten wij nog wel maar schrijven we niet op. Martine weet haar leeftijd nog , of in ieder geval hoe ze dat moet zeggen namelijk : iets met uun. En Rebekka weet nog hoe ze moet vertellen dat ze geen Papiaments spreekt: mi no por papia papiamentu. Het was een gezellige avond.

De volgende ochtend zijn we met de vakantiegasten die bij Gerard zijn, naar de kerk geweest. Dit is de vrijgemaakte Nederlandse kerk op Curaçao. Er zitten alleen maar Nederlanders en we vergaten bijna dat we op Curaçao waren. Na de kerkdienst hadden we afgesproken om met een vrijwilliger van Encelia naar het strand te gaan. Zij wist wel mooie strandjes te vinden. Nadat we eerst naar huis zijn gegaan, zouden we haar oppikken bij het huis waar alle vrijwilligers van Encelia wonen. Dit was nog een hele zoektocht. Zo vroegen we aan een Antilliaanse vrouw of ze de weg wist, zij reageerde amper maar stapte meteen achter bij ons in de auto omdat ze dacht dat we naar het strand gingen. We hebben haar maar vriendelijk duidelijk gemaakt dat dat niet ons idee was. Ondertussen hebben we ook al heel veel kushandjes toegeworpen gekregen. Daarnaast wordt er om de 5 minuten dushi naar je geroepen als je over straat loopt. Uiteindelijk was het een superchille middag op een echt strand en was het heel gezellig. Gisterenavond hebben we lekker boerzoektvrouw terug gekeken!

Vandaag was het plan om vroeg aan het werk te gaan, tot ongeveer 3 uur en dan nog even naar het strand. Rebekka ging om 12 uur even boodschappen doen, ze had helaas te weinig geld bij zich en moest wat laten liggen. Heel naïef dacht ze dat een vrouw haar even hielp om haar boodschappen in te pakken. Alleen toen ze bij de auto kwamen, keek de vrouw heel zielig en hield haar hand op. Helaas had Rebekka niks meer bij zich en liep de vrouw beteuterd weg.

Thuisgekomen riep Rebekka Martine om even te helpen met de boodschappen uit de auto te halen. Toen we samen met de boodschappen naar ons huisje liepen zei Martine opeens: kijk Rebek! Er zat een leguaan voor de ingang van ons huisje. Een echte leguaan, van zeker een meter lang! We liepen in de richting van ons huis en de leguaan rende ook naar binnen. Wij begonnen allebei ontzettend te gillen en wisten niet wat we moesten doen en waar de leguaan was. We waren ontzettend bang, maar wilden hem zo liefst mogelijk weg hebben. Hij zat in de badkamer, maar we kregen hem daar niet weg. Daarom hadden we eerst de badkamerdeur dicht getrokken en met een touwtje vastgemaakt ( aangezien hij niet dicht blijft zitten als die niet op slot zit). In de hoop dat er een stoere man thuis zou komen die de leguaan kon weghalen. Helaas was dit niet het geval en hebben we zelf 3 uur lopen klunzen met bezems, emmers, stoelen en messen, om het beest weg te krijgen. Op het moment dat je zo’n beest aanraakt begint hij keihard te rennen en dat deed hij dus ook in ons huis. Hij heeft over het hele aanrecht heen gerend waarbij alle pannen van het aanrecht afvielen en wij nog meer in paniek raakten. Uiteindelijk kwam na 3 uur Gerard thuis en die heeft hem gewoon bij zijn staart gepakt en hem letterlijk het huis uitgeslingerd! We zijn hem voor eeuwig dankbaar!

De komende week gaan we druk bezig met het starten van ons onderzoek. Vandaag gaan we langs bij de instelling om een middagje mee te kijken, hier hebben we erg veel zin in!

De muggenbulten zijn minder en we slapen steeds beter, dus er zit een stijgende lijn in. We hebben het hier erg naar ons zin en zijn ondertussen ook al lekker bruin geworden  Top dus!